پس مـزن یـار مسیـحا دل بـیـمـار مـرا            آنـقـدر گـریـه کـنـم تا بـخـری بـار مرا

قدر یک عمر فقط گـریه بدهکـارم من            کـرمی کـن بـپـذیـر عـمـرِ بدهکار مرا

پهن کردم سر راه تو بـساطی دل شب            تا که رونـق دهد احـسان تو بازار مرا

پرده پـوشی تو پـایـم به حــرم وا کرده            بـه کـنــاری نـزدی پـردۀ اســرار مـرا

گـردنی کـج؛ سر پـایین به پـنـاه آمده ام            شود آیا سـر و سامـان بـدهی کار مرا؟

آمـدم تا که بگـویـم به خـودم بـد کـردم            تا که اسبـاب شـفـاعت کنی اقـرار مرا

آخــر کــار شــده شـوق شـهـادت دارم            پس به تـاخـیر مـیـانـداز تو دیـدار مرا

خـاک جبهـه چقـدر بوی وصالت دارد            کاش پاسخ بدهی خواهش و اصرار مرا

نـاز دلـدار کـشـیدن تن بی سـر خـواهد            بیـن جـبـهـه بـنـگـر شـاهد گـفـتـار مرا

حال مهمان شده ای؛ وقت پذیرایی ماست            بشنو این روضۀ بین در و دیـوار مرا

مادرت پشت در افتاد و صدا زد پسرم             با تن سوخته جان داد و صدا زد پسرم